Friday, April 10, 2015

කෞරාණ මන්ඨක නම් රසදිය මූලික කොටගත් වෛද්‍ය සංකල්පය

දීර්ඝායුෂ විදීමේ කලාව වේද ආයුර්වේදය මගින් ලෝ වාසීන්ට හදුන්වා දුන්නේය. මහා රාවණයන්ගේ සීයා වූ , පරාක්‍රම සමුද්‍රය අසල වූ පුස්කොල පොතක් දෑතින් දරා සිටින ප්‍රතිමාවෙන් නිරූපණය කෙරෙන පුලස්ති ඉසිවරයාණන් මෙම ආයුර්වේදය හදුන්වාදීමේ පුරෝගාමියකු වේ. නමුත් ඛනිජ ද්‍රව්‍ය මේ ආයුර්වේද ක්‍රමවේදයන් සදහා යොදා ගැනුනේ නැත.ඊට හේතුව නම් ඒවා එදා සිටම මිනිස් සිරුරට විෂ වූ බැවිනි. පසුකාලීනව ඛනිජ ද්‍රව්‍ය වලින් විෂ ඉවත් කර ඒවා ආයුර්වේද ක්‍රමවේද සදහා භාවිතා කලේ වෛද්‍ය නැත මුනිවරයා ලෙස නම් ලද මහා රාවණයන්ය.

කෞරාණ මන්ඨක ලෙස ද නම් දැරූ ඔහු රස ශාස්ත්‍රය නම් රසදිය මූලික කොටගත් වෛද්‍ය සංකල්පය ලොවට ගෙනා මහා වෙදදුරුය. රොද නමින් එකල හැදින් වූ රසදිය වේද ග්‍රන්ථ වල සදහන් වන්නේ ශිව දෙවියන්ගේ ශුක්‍රානු ලෙසයි. බැර ලෝහයක් ලෙස එකල්හී සැලකු රසදිය ස්වතන්ත්‍ර ද්‍රව්‍යක් ලෙස ද සැලකීය. පොළවේ ඇති ඛනිජ අතුරෙන් අසීරුවෙන් වෙන් කොටගත් රසදිය මූලික කටයුතු දෙකක් සදා භාවිත විය.

1.ලෙඩ දුක් සුව කිරීමට,
2.රසායනික සංයෝග සෑදීමට,

රසදිය මිශ්‍ර කල නොහැකි වන්නේ යකඩ සමග පමණි. රත්රන් රිදී සහ තබා වැනි ඕනෑම ලෝහයක් සමගම ඉතා ඉක්මනින් රසදිය මිශ්‍ර වීම සිදුවේ.

රසදිය වෙන් කරගැනීමට යොදාගත් සරලම සහ ප්‍රධානම ක්‍රමයක් නම් තීර්යක් පාතන යන්ත්‍රයයි. එය සාදාගන්නා අයුරු පහත දැක්වේ.

ප්‍රමාණ දෙකක භාජන දෙකක් ගෙන එකක් උස වැඩි තැනින් ද අනෙක උස අඩු තැනින්ද තබා උස භාජනයේ සිට පහත භාජනය තෙක් බටයකින් සම්බන්ධ කල යුතුය. එසේ සම්බන්ධ කරන්නේ භාජන දෙකෙහිම කර කොටසට මදක් පහලිනි. පසුව එම භාජන දෙකෙහිම කිසිදු තැනකින් වාෂ්ප පිටට නොයන ලෙස සීල් තබා ගත යුතු වේ. ඊට මැටි වැනි ද්‍රව්‍යක් යොදා ගත හැක. ඉහලින් තැබූ භාජනය සීල් තැබීමට පෙරාතුව එහි පතුලට සාදිලිංගම් කැබලි අතුරා ගත යුතු වේ. පහලින් තැබූ බදුනට ද ජලය කුඩා ප්‍රමාණයක් දමා ගත යුතු වේ. ඉන්පසුව ඉහතින් තැබූ භාජනය හොදින් ගිනි දමා රත් කල යුතු වේ. ඒ අතරම භාජන දෙක සම්බන්ධ වන නලය ජලය තුළින් යවා තැබීම හෝ ඊට ජලය වැටෙන්නට සැලැස්වීම සිදුවිය යුතුය. පහලින් තැබූ භාජනයෙන් කෙටි කාලයකට පසුව සියලු දොස් සමනය වූ රසදිය ලබා ගත හැක.

රසදිය යබු ස්වතන්ත්‍ර ද්‍රව්‍යක් නිසාවෙන්ම ඒවා අපේ පරිසරයේ ගහකොලෙහි පවා අඩංගුවේ. ඉහත දොස් සමනය වූ රසදිය යන්නෙන් අදහස් කෙරෙනුයේ රසදියෙහි පවත්නා දොස දොලසක් ඇත. වන්නි දෝෂයෙන් සන්තාපය ඇතිවීම ද මල දෝෂයෙන් සිහි මූර්ජා වීම ද ස්වභාවික දෝෂයන්ගෙන් මරණය පවා සිදුවීම ද ලෙස එක එක දෝෂයන්ගෙන් අයත් වන්නාවූ ප්‍රතිපලයන් ඇත.

මෙසේ මහත් පරිශ්‍රමයෙන් යුතුව වෙන් කරගනු ලබන දොස් සමනය වූ රසදිය බිදුවක් ඇතුලාන්තය නීල වර්ණයෙන් තිබිය යුතු බවත් සූර්යාලෝකය මෙන් දීප්තිමත් විය යුතු බවත් පරිපූර්ණ ලෙසම තිබිය යුතු බවත් දැක්වේ. එමෙන්ම අනෙකුත් ක්‍රම ඔස්සේ සුව කල නොහැකි නිධන් ගත රෝග පවා මේ රසදිය වෙනත් ද්‍රව්‍ය සමග මුසු කොට නිපදවන රසායනික දියර මගින් සුව කල හැකි බව රාවණයන් ගේ වෙදකමේ තිබූ සුවිශේෂී ලක්ෂණ වේ.

රාවණයන්ට අනුව සාම සියලු ලෝහයක්ම මිනිසාට විෂ සහිත වන අතර ඒවා පවිත්‍ර තත්වයට ගෙන එම තුළින් ඒවා මිනිසාට මනා ලෙස වෙදකම්කිරීම සදහා යොදා ගත හැකි බව පැවසේ. රන් රිදී හා තබා වැනි ලෝහ වර්ග පවිත්‍ර කරගැනීමේදී ඒවා ගිනිගසා රත් පහ වීමෙන් අනතුරුව ගව මුත්‍ර, තල තෙල් , මෝරු හා විනාකිරි ආදියෙහි සත් වාරයක් බහා ගැනීම තුළින් ඒ සියලුම ලෝහ වර්ගයන් පවිත්‍ර කරගත හැකි වෙයි. මෙසේ බැලු කල හෙළ රාවණයන් ලොවට දායාද කල රස ශාස්ත්‍රය ඇතුළුව සමස්ත හෙළ ආයුර්වේද ක්‍රමයන්ට ලන්වීමටවත් වර්තමාන වෙදකමට තව අවුරුදු සියයකට වුවත් කල නොහැක්කක් බව කරුණු සිහි නුවනින් විමසා බලන්නාවූ සියලුම දෙනාට පෙනී යන කරුණකි.

මූලාශ්‍ර - කාංචන මනමේන්ද්‍ර මහතාගේ ලිපි සහ මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකර මහතාගේ පර්යේෂණ ඔස්සේ ලියවුනු රාවණවත ග්‍රන්ථය ඇසුරෙනි.

Thursday, April 9, 2015

ජයසේන හෙවත් මහසෝනාගේ උපන්ගම වූ රිටිගල

ශ්‍රී  ලංකාවේ උතුරු දිග තැනිතලා භූමියෙහි පවතින කඳු වළලු අතර අධික උසකින් යුත් කන්දක් වන රිටිගල කන්දට හිමිවන්නේ සුවිශේෂ ස්ථානයකි. මුහුදු මට්ටමේ සිට මීටර් 765ක් උසින් පිහිටා ඇති මෙම රිටිගල කන්ද තවත් පරිවාර කඳු හතක් සහිතව පිහිටා තිබේ. වසර දහස් ගණනක අෑත ඉතිහාසයක් ඇති රිටිගල පුරා විද්‍යාත්මක වශයෙන් මෙන්ම ආගමික වශයෙන්ද වැදගත්කන්දක් බව අතීත මූලාශ්‍ර අධ්‍යයනය කිරීමේදී මනාව ඔප්පු වේ. කඳු හතකින් සමන්විත කඳු පන්තියේ රිටිගල කන්ද පිහිටා ඇත්තේ දක්ෂිණ අන්තයට වන්ටය. ඓතිහාසික බලකොටුවක හැඩය උසුලන රිටිගල කන්ද විශාල ගල් යොදන ලද පවුරු බැම්මකින් වටවී ඇති අතර එයට නැඟෙනහිර දිශාවට වීමට තවත් කඳු පන්ති 3ක් දක්නට ලැබේ.

ඓතිහාසික රිටිගල කන්දට එම නාමය පටබැඳී ඇති ආකාරය පිළිබඳ විමසීමේදී එය තහවුරු කෙරෙන සාධක රැසක් පවතී. සුප්‍රකට අභිලේඛනඥයකු වූ ඩී.එම්. ද ඉසෙඩ් වික්‍රමසිංහ මහතා පවසන පරිදි ‘රිටිගල’ යනු ‘ආරක්ෂා ගල’ යන්නයි.

පාලි භාෂාවේ ‘අරිට්ඨ’ යන වදනින් බිඳී ආ වදනක් ලෙස ‘රිටි’ යන වදන ඔහු හඳුන්වන අතර ඔහුගේ මූලාශ්‍රවලට අනුව රිටිගල යනු ආරක්ෂක ගල යන්නයි. සිංහල මහාවංසය සහ චූලවංසය යන මූලාශ්‍රවල ‘අරිට්ඨ පබ්බත’ යනුවෙන් රිටිගල හඳුන්වා ඇත. අරිට්ඨ යනු පෙරකී ලෙසම ආරක්ෂා යන අදහසයි. පබ්බත යනු ගලයි. ඒ අනුව මහාවංසයේ ඉගැන්වීම අනුව වික්‍රමසිංහ මහතාගේ නිර්වචනයද නිවැරැදි බව විද්‍යාර්ථින්ගේ මතය වී තිබේ. දිගු රිටක හැඩය ගත් කන්දක් බැවින් මෙය රිටිගල ලෙස ව්‍යවහාර කළ බවද එක් මතයකි. අරිට්ඨ යන වදනින් ‘භයංකාර’ යන තේරුමද විද්‍යමාන වන බව පවසන ගවේෂකයෝ මෙය ‘භයංකාර කන්ද’ ලෙසද මත පළ කරති. කෙසේ වෙතත් අරිට්ඨ පබ්බත හෙවත් රිටිගල කන්දට එම නාමය පටබැඳීමේ ඓතිහාසික කතා පුවත ක්‍රිස්තු පූර්ව 207-247 යන කාල සීමාව දක්වා දිවෙයි.

බුදු දහම ශ්‍රී  ලංකාවට හඳුන්වා දෙන අවධියේ මෙරට රජකම් කළ දේවානම්පිය තිස්ස නිරිඳුන්ගේ ඥාතියකු වූ මහා අරිට්ඨගේ නාමයෙන් මෙම කන්ද නම්කළ බව එම කතා පුවතයි.

කෙසේ වෙතත් වසර දහස් ගණනක් නිසොල්මන්ව පැවැති රිටිගල කන්දේ අතීත පුරාවෘත්තය ලොවට හෙළිවන්නේ රජයේ මිනින්දෝරු නිලධාරියකු වූ ජේම්ස් මැන්ටල් මහතා වර්ෂ 1872දී රිටිගල කන්ද තරණය කිරීමත් සමඟය. පසුව නැවතත් වර්ෂ 1889දී සී.ඒ. මරේ නමැති උප දිසාපතිවරයකු රිටිගල කන්ද අඩක් තරණය කර ඇති අතර වර්ෂ 1890දී අනුරාධපුරයේ උප දිසාපතිව සේවය කළ ආර්.ඩබ්ලිව්. අයිවර්ස් මහතා රිටිගල කන්දේ තැනිතලා භූමියක නිවහනක් ඉදිකොට වාසය කළ බව ජනප්‍රවාදයේ සඳහන් වේ. ඉන් අනතුරුව විවිධ පුද්ගලයෝ රිටිගල කන්ද තරණය කොට නව තොරතුරු ගවේෂණය කිරීම ආරම්භ කළහ.

ශ්‍රී  ලංකාවේ ප්‍රථම පුරාවිද්‍යා කොමසාරිස්වරයා ලෙස සේවය කළ එච්.සී.පී. බෙල් මහතා රිටිගල කන්දේ ඓතිහාසික ගවේෂණ අරඹන්නේ වර්ෂ 1883දීය. රිටිගල කඳු සිරසට දුෂ්කර ගමනක් යමින් බෙල් මහතා රිටිගල සැඟවී පැවැති ඓතිහාසික සිදුවීම් සමුදායක් ලොවට හෙළි කිරීමට සමත් විය. ඒ අනුව රිටිගලට අයත් ආඩියාකන්දේ සෙල්ලිපි දහයක්, හරඹෑහින්න කන්දේ සෙල්ලිපි දෙකක්, කුඩා ආරම් බැද්දහින්නේ සෙල්ලිපි හයක් බෙල් මහතාගේ ගවේෂණ ඇසට හසුවිය. ඉන්පසු නාවුල්පත සෙල්ලිපි හතරක්ද, වේවැල්තැන්නේ සෙල්ලිපි දෙකක්ද, මරක්කල උල්පත සෙල්ලිපි අටක්ද, ගලපිටිගල එක් සෙල්ලිපියක්ද සොයා ගත් බෙල් මහතා ඒ අයුරින් ලෝකයෙන් වසන් වී තිබූ ජාතික උරුමය ලොවට හෙළි කෙළේය. අඛණ්ඩව රිටිගල ආශි්‍රතව සිය ගවේෂණ කටයුතු කරමින් සිටි හෙතෙම රිටිගලට බටහිර බෑවුමට වීමට පිහිටි කුඩා ජලාශ හතරක් සහ සංඝාරාම පොකුණු රැසක්ද අනාවරණය කළේය. වර්ෂ 1893 පුරාවිද්‍යා පාලක වාර්තාවේ සිය රිටිගල ගවේෂණයේ සියලුම තොරතුරු සටහන් කිරීමට බෙල් මහතා සමත් වූ අතර පසුකාලීනව රිටිගල ආශි්‍රතව පර්යේෂණ කරන තෙක් රිටිගල ආශි්‍රතව පැවැති වටිනාම පුරාවිද්‍යා වාර්තාව වූයේද බෙල් මහතාගේ පුරාවිද්‍යා පාලක වාර්තාවයි.
ආරමයක නටබුන්
දේවානම්පිය තිස්ස රජ සමයේ බුදු දහම මෙරටට වැඩම කිරීමත් සමඟම බෞද්ධ භික්ෂුන් වහන්සේ සඳහා විහාර ආරාම බිහිනොවීය. එවකට ලංකාවේ බොහෝ ප්‍රදේශවල භික්ෂුන් වැඩ විසුවේ ලෙන් තුළයි. අනුරාධපුරයේ මිහින්තලයට සමීපව පිහිටුවූ වෙස්සගිරි ගුහා සංකීර්ණය එයට කදිම නිදසුනක් වන අතර රිටිගල කන්දද මෙරට මුල් කාලීනව බිහි වූ ලෙන් සංකීර්ණ සහිත භූමි අතරෙන් ප්‍රධාන ස්ථානයකි. රිටිගල කඳු වැටියෙන් බටහිර දිශාවට වීමට පිහිටි නාමළුව හා නාඋල්පත වැටිවලත්, දකුණු දිශාවට වීමට පිහිටි මරක්කල උල්පොත වැටියේත්, ගිනිකොන දිශාවට වීමට කුඩා අරම්බැද්ද වැටියේත්, නැඟෙනහිර දිශාවට වීමට පිහිටි ආඩියාකන්ද වැටියේත් රිටිගල ගුහා සංකීර්ණය පිහිටා තිබේ. රිටිගල පවතින විශිෂ්ට නිමැවුමක් වන බන්දා පොකුණ නටබුන් ආශි්‍රතව ලෙන් හයක් සහ කරඹේහින්න වැටියේ පිහිටි සුවිසල් පර්වතයේ ලෙන් දෙකක්ද පවතී. අතීතයේ ලාංකේය භික්ෂුන් මෙම ලෙන් තුළ සිය ආගමික වතාවත් කළ බවත් රිටිගල ආශි්‍රතව පවතින ලෙන් තුළ උන්වහන්සේ ධ්‍යාන වැඩූ බවත් ඓතිහාසික මූලාශ්‍රවල සඳහන් වේ.
බන්දා පොකුණ
කෙසේ වෙතත් රිටිගල කන්දේ අතීත මානවයා ඉදිකළ සුවිශේෂිතම නිර්මාණයක් වන්නේ බන්දා පොකුණයි. හෙක්ටයාර් අටක භූමි භාගයක නිමවා ඇති බන්දා පොකුණ රිටිගල ආරාම කලාපයට මායිම්ව පිහිටා තිබේ. ජල ගැලුම් මිලියන දෙකකට අධික ධාරිතාවක් රැඳෙන පරිදි නිමවා ඇති මෙම සුවිශේෂ නිර්මාණය අතීත මානවයාගේ ඉදිකිරීම් කෞශල්‍යය මනාව විද්‍යමාන කෙරෙන අවස්ථාවක් වේ. දැවැන්ත කළු ගල් පතුරු රඳවා බන්දා පොකුණ  ගොඩනඟා ඇති අතර පොකුණ ඉවුරට වීමට ගල් පඩි පෙළ නිමවා තිබේ. අද වන විට බන්දා පොකුණ නටබුන් තත්ත්වයේ පවතින අතර අතීතයේ කඳු මුදුනතින් ගලා ආ දිය දහරාවන්ගෙන් ඒ සඳහා ජලය පුරවා ඇති බවට සාධක පවතී. කෙසේ වුවද රිටිගල ආශි්‍රතව තවත් විශාල සංඛ්‍යාවක් පොකුණු ඇති බැවින් බන්දා පොකුණ රිටිගල විහාරාරාමයන්හි විසූ භික්ෂුන් සඳහා නොව මෙයට පැමිණෙන බැතිමතුන් වෙනුවෙන්ද නිමැවුමක් බව පුරාවිද්‍යාඥයන්ගේ අදහසයි.
පිය ගැට පෙළ

රිටිගල කන්දේ ආරාම සැලැස්ම සුන්දර කරමින් නිමැවූ පෙත්මඟ හෙවත් පටු බිම් තීරය දුටුවන්ගේ සිත් පිනවයි. වනය මැදින් ඉදිරියට විශාල පැතැලි ගල් අල්ලා නිමවා ඇති මෙම පෙත් මඟ ආරාමයට ඇතුළු වීමට පවතින ප්‍රධාන මාර්ගයයි. අතීතයේ රිටිගල ලෙන් තුළ වැඩවාසය කළ භික්ෂුන් මෙම දර්ශනීය වූ පෙත් මඟේ සක්මන් භාවනාව වැඩූ බව ජනප්‍රවාදයේ පවතී. පෙත් මඟ තුළ ඉදිකිරීම් ලක්ෂණද දක්නට ලැබෙන අතර ඒවා මුල් කාලීනව ගොඩනැඟූ ගොඩනැගිලිවල නටබුන් විය හැකි බව පුරාවිද්‍යාත්මක අදහසයි. කෙසේ වෙතත් දියුණු වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණයන්හි නටබුන් පිරි රිටිගල පෙත් මඟ දෙස් විදෙස් සංචාරකයන්ගේද සිත් ඇද ගැනීමට සමත් වී තිබේ. 
පණ්ඩුකාභය කුමරුන් සිය මාමාවරුන්ගෙන් බේරීම සඳහා චිත්තරාජ සහ කාලවේල යන යක්ෂ ගෝත්‍රිකයන් සොයා ගිය බව මහාවංසයේ සඳහන් වේ. එකී යක්ෂ ගෝත්‍රිකයන් වාසය කළ ස්ථානය රිටිගල කන්ද හෙවත් අරිට්ඨ පබ්බත වන බව මහාවංසය පවසයි. පණ්ඩුකාභය කුමරු වසර හතක් එම යක්ෂ ගෝත්‍රිකයන් හා රිටිගල වාසය කරමින් ඔවුන්ගේ සහයෝගයෙන් සේනාව රැස්කොට මාමාවරුන් සමඟ සටන් වැද ඔවුන් පරදා අනුරාධ නගරය පිහිටුවා තිබේ.

ක්‍රි.පූ. 187 සහ 177 යන කාල වකවානුව තුළ මෙරට රජකම් කළ සූරතිස්ස රජු විසින් රිටිගල කඳු පාමුල මකලන විහාරය හෙවත් මංගල විහාරය  ඉදිකරනු ලැබ ඇත. ඉන්පසු ක්‍රි.පූ. 50-59 අතර කාලය තුළ ලජ්ජිතිස්ස රජු රිටිගල කඳු සිරසේ අරිට්ඨ විහාරය ඉදිකර ඇත. කෙසේ වෙතත් රිටිගල ස්වර්ණමය යුගයක් බිහිකළ නිරිඳකු වන්නේ පළමුවැනි සේන රජුය. චූලවංසයේ සඳහන් වන ආකාරයට පළමුවැනි සේන රජු විසින් ක්‍රි.ව. 831-851 අතර කාල වකවානුව තුළ අරිට්ඨ පර්වතයේ පාංශුකූලික භික්ෂුන් වහන්සේ නමින් ආරාමයක් ඉදිකරනු ලැබ උන් වහන්සේට අවශ්‍ය පහසුකම් ලබාදී සේවක පිරිසක්ද උන්වහන්සේ නමින් යෙදවූ බව සඳහන්වේ.

ඓතිහාසික වැදගත්කම් රාශියකින් සමන්විත රිටිගල කන්ද හා සබැඳි ජනප්‍රවාද රැසක්ද පවතී. ඒ අතර රාමායණ කතා පුවතේ සඳහන් රාවණ නමැති යක්ෂ ගෝත්‍රික රජු භාරතයේ රාම කුමරුන්ගේ බිසව වන සීතා කුමරිය රැගෙන මෙරටට පැමිණියේය. ඉන්පසු සීතා කුමරිය රැගෙන යෑමට ලක්ෂ්මණ කුමරු සහ හනුමන් නමැති වානර ගෝත්‍රිකයකු ලංකාවට පැමිණි අතර සීතා වෙනුවෙන් තියුණු සටනක් සිදුවිය. එහිදී ලක්ෂ්මණ කුමරුට තුවාල වූ අතර වානර ගෝත්‍රික හනුමන් ඔෟෂධ ගෙන ඒමට හිමාල කන්දට යෑමට සැරසුණේය. ඔහු රිටිගල කඳු මුදුනට ගොස් හිමාලයට පැන ගිය බවත්, හනුමන්ට ගෙන ඒමට නියමිත ඔෟෂධ පැළෑටියේ නම අමතකවීම නිසා එහි විශාල ප්‍රදේශයක් ගලවාගෙන පැමිණි බවත්, අවශ්‍ය ඔෟෂධය ලක්ෂ්මණගේ අවශ්‍යතාවට ගෙන අතිරික්තය රිටිගල කඳු වැටියේ තැන්පත් කළ බවත් ජනප්‍රවාදයයි. කෙසේ වෙතත් රිටිගල කන්දේ ලංකාවේ ඉතා දුර්ලභ ඔෟෂධ පැළෑටි රැසක් පවතින අතර දීර්ඝායුෂ ලබා දෙන ‘සන්සෙව්’ නමැති ඔෟෂධයද ඒ තුළ පවතී.

පසුකලකදී මහසෝනා බවට පත්වූ ජයසේන නමැති දක්ෂ සටන්කාමියාද රිටිගල කන්දේ පදිංචිව සිටි පුද්ගලයකු බව ජනප්‍රවාදයයි. ජයසේන යෝධයා රිටිගල කඳු මුදුනේ සිට සෙසු කඳු පන්ති මතට පනිමින් සටන් පුහුණු වූ බවද ජනප්‍රවාදයේ පවතී.

ඓතිහාසික මෙන්ම ආගමික වැදගත්කම් රාශියකින් සමන්විත රිටිගල කන්ද තුළ ලංකාවේ අති දුර්ලභ ඔෟෂධ පැළෑටි මෙන්ම ශාක විශේෂයන්ද පවතින බව උද්භිද විද්‍යාඥයන් සොයාගෙන තිබේ. ශාක විශේෂ 418ක් රිටිගල භූමියේ පවතින බවත්, ඒ අතරෙන් පුෂ්ප හටගන්නා ශාක 338ක් පවතින බවත් උද්භිද විද්‍යාඥයෝ පවසති. ලංකාවට අයත් තෙත් කලාපීය ශාක, වියළි කලාපීය ශාක සහ අන්තර් කලාපීය ශාක යන සෑම දේශගුණයකටම අයත් ශාක රිටිගල කඳු භූමියේ පවතී. සෑම දේශගුණයකටම අයත් ශාක එක් ස්ථානයකින් දැකිය හැකි රිටිගල කන්ද සත්තකින්ම අප ඓතිහාසික, ආගමික, පුරාවිද්‍යාත්මක උරුමයක් සේම සුවිශේෂී ස්වාභාවික උරුමයකි.

වසර දහස් ගණනකට අෑත අතීතයේ හෙළ මානවයාගේ ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්‍රය මැනැවින් ලොවට හෙළිකළ රිටිගල කන්දේ අභාග්‍ය සම්පන්න කාලය එළැඹී ඇත්තේ ක්‍රි.ව. 10 වැනි සියවසේ අගභාගයේදීය. එයට හේතුව වන්නේ ඉන්දියාවේ නැඟෙනහිර වෙරළ කලාපයේ සිට මෙරටට පැමිණි චෝලයන් විසින් රිටිගල ආරාම සංකීර්ණය විනාශයට පත්කරනු ලැබීමයි. චෝලයන් රිටිගල ආරාම පද්ධතිය බිමට සමතලා කිරීමෙන් අනතුරුව ක්‍රමක්‍රමයෙන් නටබුන් වී ගිය රිටිගල ගන රූස්ස කැලයක් බවට පත්වූයේ කාලයත් සමඟය. අලි, කොටි, වලසුන් මෙන්ම සර්පයන්ගෙන්ද ගහන වනයක් බවට පත්වූ රිටිගල එදා චෝලයන් විසින් විනාශ නොකරනු ලැබුවේ නම් අපේ මුතුන් මිත්තන්ගේ අතීත ඉදිකිරීම් කුසලතාව අදටද අපට සියැසින් දැකබලා ගැනීමට හැකිවී තිබිණි.

කෙසේ වෙතත් රිටිගල කන්ද සහ ඒ අවට පවතින ඓතිහාසික, ආගමික, පුරාවිද්‍යාත්මක සහ ජෛව විවිධත්ව වටිනාකම හේතුවෙන් වර්ෂ 1931 පෙබරවාරි මස 25 වැනිදා මෙම උතුම් භූමිය රක්ෂිතයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කෙරිණි

Tuesday, April 7, 2015

අනුන්ගේ සිත් කියවූ එඞ්ගාර් කේසි

ධම්මපදයේ චිත්ත වග්ගයේ 153 වැනි ගාථාවේ මෙසේ සඳහන් වේ.
අනේක ජාති සංසාරං - සන්ධා විස්සං අනිබ්භිසං
ගහකාරකං ගවේසන්තෝ - දුක්ඛා ජාති පුනප්පුනං

ධම්මපදයේ චිත්ත වග්ගයේ 154 වැනි ගාථාවේ මෙසේ සඳහන් වේ.
ගහකාරක දිට්ඨෝ සි - පුන ගෙහං න කාහසි
සබ්බා තේ ඵාසුකා භග්ගා - ගහකූටං විසංඛිතං
විසංකාරගතං චිත්තං - තණ්හානං ඛය මජඣගා

"වඩුව මම ඔබ දිටිමි. හොඳින් හඳුනා ගතිමි. නැවත තට මා නමින් ගෙයක් සෑදිය නොහේ. ගේ හදන උපකරණ සියල්ල නැසූයෙමි. තණ්හාව නැති කළෙමි. විසංඛාරික වීමි". යනුවෙන් දැක්වෙන්නේ මිනිසා ඇතුළු සත්ත්වයා මැරි මැරී ඉපිද ඉපිදී සසර සැරි සරන බව බුදු දහමේ විස්තර කැර ඇති ස්ථානයකි. 

බුදුන්වහන්සේගේ දේශනාවේ මැරුණු සත්ත්ව වර්ගයා සසර සැරි සරන බව දැක්වුව ද ලොව ඇති වෙනත් ආගම්හි මෙවැනි දෙයක් පිළිගන්නේ නැත. විශේෂයෙන්ම යුරෝපීයයෝ යළි ඉපදීමක් ගැන විශ්වාසයක් තබන්නේ නැත.

එවන් ලෝකයක යළි යළිත් ඉපදීම පිළිබඳ මහත් වූ ආන්දෝලනාත්මක සිදුවීම් මාලාවක් විස්තර කරන්නෙකි එඞ්ගාර් කේසි.

එඞ්ගාර් කේසි පවසන්නේ තමන්ට ස්වයං නිද්‍රාවකට පත්වීමෙන් අන් අයගේ රෝගාබාධයන්ට ප‍්‍රතිකාර ලබාදීමේ හැකියාව පවතින බවයි. මෙහි දී ඔහු රෝගයට වස්තු බීජ සොයා යන්නේ යම් පුද්ගලයකුගේ පෙර භවයන්ට එබිකම් කිරීමෙනි. මේ ක‍්‍රමයට විවිධ වූ රෝගීන්ට ප‍්‍රතිකාර කිරීමේ දී ඔහු තැබූ සටහන් රාශියක් තවමත් ඉතිරිව තිබේ. මේවායින් බොහොමයක් මහත් ආන්දෝලනාත්මකය.

එඞ්ගාර් කේසිගේ ජීවිතයේ අවසාන කාලයේ දී ඔහු ගැන සඳහන් කරනු ලැබුවේ වර්ජිනියා වෙරළේ ප‍්‍රාතිහාර්යකාරයා යනුවෙනි. ඔහු අන් අයගේ අතීත ආත්ම ගැන කියන ලද කරුණු හේතුවෙන්ම ඔහුට මෙවැනි අන්වර්ථ නාමයක් ලැබුණ ද සැබැවින්ම ඔහු ප‍්‍රාතිහාර්යකරුවෙක් නොවේ. රෝගීන් මත අත තබා ආශිර්වාද කිරීමෙන් හෝ මන්තර ගුරුකම් ශක්තියකින් හෝ එඞ්ගාර් කේසි රෝගීන් සුවපත් කළේ නැත. ඔහු ඇතැම් විට තමන් සිටින ස්ථානයට සැතපුම් දහස් ගණනක් ඈත සිට දිවැසින් කියනු ලබන විශ්මයජනක තොරතුරු අනුව රෝගීන්ට සුවය ලැබිණි.

ඔහු මෙය කරන ලද්දේ සම්මෝහ නිද්‍රාවක් හෙවත් තමන් විසින්ම හෝ වෙනත් අයකු විසින් යෝජනා කරන ලදුව කෘත‍්‍රිම නින්දකට සමවැදීමෙනි. එඞ්ගාර් කේසි මෙලොව එළිය දුටුවේ 1877 දී කෙන්ටකිහි හොප්කින්ස්විල් නම් ගම්මානයේය. දුප්පත් ගොවි පවුලක උපන් ඔහුට වැඩිදුර අධ්‍යාපනයක් ලබන්නට හැකියාවක් ලැබුණේ නැත. යන්තම් නම වැනි ශ්‍රේණිය දක්වා උගත් එඞ්ගාර් කේසි ගොවිතැනට හුරු කරන්නට ඔහුගේ මාපියන් කොතෙක් උත්සාහ ගත්ත ද එය ව්‍යර්ථ වූයේ කේසි නගරයට යාමෙනි. අනතුරුව පොත් සාප්පුවක ලියන්නකු ලෙස සේවය කළ කේසි රක්ෂණ සමාගමක වෙළෙඳ නියෝජිතයකු ලෙස කටයුතු කරන්නට වූවේය.

තරුණ වියේදීම කේසි බලාපොරොත්තු නොවූ අකරතැබ්බකට මුහුණ දුන්නේ හඩ පිට නොවීමේ රෝගයකින් පෙළීමෙනි. විටෙක ගොරෝසු හඩක් පිටකරන කේසිට තවත් විටෙක කිසිදු හඩක් පිටකිරීමට නොහැකි වෙයි. මේ රෝගයට කොතෙක් ප‍්‍රතිකාර ගත්ත ද එයින් ප‍්‍රතිඵලයක් අත්වූයේ නැත. රෝගයට ප‍්‍රතිකාර අපේක්ෂාවෙන් වෛද්‍යවරු ගණනාවක් සොයා ගිය ද අවසානයේ සිදුවූයේ බලාපොරොත්තු කඩවීම පමණි. මේ නිසාම ඔහුට තම කාර්යයන් කරගෙන යාම පවා අපහසු විය. ඒ නිසාම තම සේවයෙන් සමුගත් කේසි අවසානයේ ඡායාරූප ශිල්පියකුගේ සහායකයකු ලෙස එක්වූයේ ඒ සඳහා කට හඩ අවශ්‍ය නොවන බැවිනි.

මේ අලූත් වෘත්තිය කරගෙන යන අතරතුර දී ඔහු සිටි නගරයට අමුත්තකු පැමිණියේය. ඒ විනෝද කී‍්‍රඩකයකු මෙන්ම මෝහන නිද්‍රාව ප‍්‍රගුණ කළ හාට් නම් පුද්ගලයෙකි. මේ අමුත්තා නගරයේ දී කේසි හමුවූ අවස්ථාවක දී මෝහන නිද්‍රාව උපයෝගී කරගනිමින් ඔහුගේ රෝගය සුව කළ හැකිදැයි උත්සාහ කිරීමට තමන් කැමති බව කීවේය.තමන්ට කරන්නට කිසිදු දෙයක් නොවුනෙන් තම රෝගය සුවකැර ගැනීම සඳහා ගත හැකි අවසන් තුරුම්පුව වූ මේ අවස්ථාවට මුහුණ දීමට කේසි ඉටාගත්තේය. අවසානයේ කේසි නිද්‍රාවට භාජන කැරිණි. කේසි නිද්‍රාවට යොමු කරන අවස්ථාවේ ලේන් නම් පුද්ගලයෙක් ද බලා සිටියේය. ඔහු ද ඒ වනවිටත් මෝහ නිද්‍රාව ප‍්‍රගුණ කරමින් සිටි තැනැත්තෙකි. හාට් මෝහ නිද්‍රාව උපයෝගී කරගනිමින් එඞ්ගාර් කේසිගේ රෝගයේ අක්මුල් සොයා යාමට උත්සාහ ගත්ත ද එයින් ප‍්‍රතිඵලයක් අත්වූයේ නැත. නමුත් ලේන් කේසිගෙන් ඉල්ලා සිටියේ තමන් සමග එක්ව නිද්‍රාවට පත්ව මේ සඳහා තවත් උත්සාහයක් යොදන ලෙසයි.

ලේන්ගේ සිතේ වෙනත් අදහසක් තිබෙන්නට ඇත. ලේන්ගේ පෙරැත්තය නිසාම කේසි මේ දෙවැනි උත්සාහය සඳහා ද එකග වූවේය.ලෙන් ක‍්‍රමයෙන් කේසි මෝහ නිද්‍රාවට පත් කළේය. අනතුරුව ඔහු කළේ නිද්‍රාවේ සිටි කේසිට ඔහුගේ රෝග ස්වභාවය විස්තර කරන්නට යැයි යෝජනා කිරීමයි. මෙතෙක් කතා කිරීමට නොහැකිව සිටි කේසි කතා කරන්නට වූවේය. ටිකෙන් ටික තම හ`ඩ අවදි කළ කේසි තමන්ගේ රෝග ස්වභාවය විස්තර කරන්නට වූයේ එතැන සිටි ඔහුගේ හිතවතුන් පවා මවිත කරමිනි. සාමාන්‍ය තත්ත්වයේ දී කථා කළ නොහැකිව සිටි කේසි කියා සිටියේ පුදුම කථාවකි.

‘‘සාමාන්‍ය තත්ත්වයේ දී කථා කළ නොහැකිව ඇත්තේ ස්නායු දුර්වලතාවක් හේතුවෙන් ස්වර රජ්ජුන්ගේ පිටුපස ඇති පේශි අඩක් අකි‍්‍රයවීම හේතුවෙනි. මේ නිසා කායිකව රෝගී තත්වයක් ඇතිවී තිබේ. නිද්‍රාවේ පසුවෙද්දී රෝගය වැළැඳී ඇති ස්ථානයන්ට ලේ ගමන් කරනු ඇතැයි යෝජනා කිරීමෙන් මේ රෝග තත්ත්වය ඉවත් කළ හැකිවනු ඇත.’’ මේ කථාව කීවේ කේසි විසිනි. එයට වහාම කි‍්‍රයාත්මක වූ ලේන්, කේසිගේ ස්වර රජ්ජුවලට ලේ ගමන් කිරීමේ දුර්වලතාව මග හැරී යනු ඇතැයි ද, එයින් මේ අපහසුතාව ඉවත්වනු ඇතැයි ද කේසිට යෝජනා කළේය.

විනාඩි කිහිපයක් ගතවිය. නිද්‍රාවේ පසුවූ මිනිසා යළි මෙසේ කීවේය. ‘‘දැන් සියල්ල හරි. රුධිර ගමනය නිසි පරිදි සිදුවනවා. ලේ ගමන ප‍්‍රකෘති තත්ත්වයට පත්වන්නටත් ඉන්පසු නැගිටින්නටත් යෝජනා කරන්න.’’ කේසිගේ මේ විධානය අනුව ද ලේන් කි‍්‍රයාත්මක වූවේය. නින්දෙන් පිබිදුණු කේසි සාමාන්‍ය තත්ත්වයෙන් කතා කරන්නට වූවේය. නමුත් වරින් වර ඔහුට මේ රෝගය යළි යළිත් වැළඳුනේය. ඒ සෑම අවස්ථාවකදීම ලේන් ලේ ගමනාගමනය නිසි පරිදි සිදුවන්නට යැයි කියා උපදෙස් දෙයි. එවිට කේසි යළි සාමාන්‍ය පරිදි කථා කරන්නට පටන් ගනී.

ලේන් සිටියේ ද කලක පටන් පවතින උදර රෝගයකින් පීඩා විඳිමිනි. මේ රෝගයට පිළියම් සෙවීම සඳහා ලේන් කේසිගේ සහය පැතුවේය. නමුත් මෙහිදී ලේන් කළේ සාමාන්‍යයෙන් කරන දෙයක් නොවේ. රෝගය ඇති තමන් වෙනුවෙන් කේසි නිද්‍රාවට භාජනය කිරීමයි. ඒ අනුව නිද්‍රාවේදී කේසි ලේන්ගේ ශරීර තත්ත්වය විස්තර කරමින් ඒ සඳහා අවශ්‍ය ප‍්‍රතිකාර ක‍්‍රමයක් ද යෝජනා කළේය. මේ ප‍්‍රතිකාර ක‍්‍රමය ලේන් අත්හදා බැලූවේ කිසිදු පැකිලීමකින් තොරවය. අවසානයේ දී කේසි ජයගෙන තිබිණි. ප‍්‍රතිකාර ආරම්භ කොට සති කිහිපයකින් ලේන්ගේ උදරාබාධය සුව අතට හැරුණි.

කේසි මේ වනවිට කි‍්‍රස්තුස් වහන්සේගේ අනුගාමිකයකු බවට පත්ව සිටියේය. ඔහුගේ අපේක්ෂාව වූයේ ආගමික දේශකයකු වීමයි. එහෙත් ඔහුට අන්‍යයන් සුවපත් කිරීමේ හැකියාව ලැබී ඇතැයි ලේන් පෙන්වා දෙන්නට වූවේය. ලේන්ගේ පෙරැත්තය ප‍්‍රබල වෙමින් තිබිණි. අවසානයේ මේ ගැන සොයා බලන්නට ඔහු නොයෙක් ග‍්‍රන්ථ කියවුව ද අගක් මුලක් සොයාගත නොහැකි විය. අවසානයේ කේසි ලේන්ගේ ඉල්ලීමට එකගවූයේ මෙය පරීක්ෂණයක් වශයෙන් පමණක් සිදුකිරීමට කැමති බවත් කිසිසේත්ම තම සේවය වෙනුවෙන් මුදලක් නොගන්නා බවත් පවසමිනි.

මෙය පර්යේෂණයක් වූ බැවින් නිද්‍රාවේදී කේසි කියන දේ සටහන් කරගන්නට විය. ඔවුන් මෙලෙස සටහන් තබා ඇති පිටපත්වලට  කේසිගේ පුනරුත්පත්ති සටහනින් නම තබා තිබේ. කේසිගේ මේ කියැවීම් දිනෙන් දින ජනපි‍්‍රය වන්නට විය. මේ අතර ඔහු විස්මිත ඇදහිය නොහැකි කියවීම් පිළිබඳ සටහන් තබා තිබේ. දිනක් කේසිට ලැබුණු පණිවිඩයකින් කියවුණේ දැරියක පිළිබඳ තොරතුරකි. පස් හැවිරිදි වියේ පසුවන මෙම දැරිය වසර තුනක කාලයක සිට මොළයේ අසාමාන්‍ය රෝගයකින් පෙළෙන බවත් එම කාලයේ සිට මනස නිසි පරිදි නොවැඩෙන බවත් මෙය ආරම්භ වූයේ සෙම්ප‍්‍රතිශ්‍යාවකින් පසුව බවත් කේසිට ලැබුණු තොරතුරු විය.

මේ දැරිය පිළිබඳ සොයා බැලීමට කේසි තීරණය කළේය. ඒ අනුව ඔහු එහි ගියේ ලේන් සහ සිය යතුරු ලියන්නා ද සමගිනි. වසර තුනකට පෙර සෑදුණු සෙම්ප‍්‍රතිශ්‍යාවකින් පසු දැරිය මේ තත්ත්වයට පත්ව තිබේ. මාපියන් පවසන්නේ මේ දැරිය රැගෙන හැකිතාක් විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් හමුවට ගිය බවත් ඒ කිසිදු වෛද්‍යවරයකු මේ රෝගය නිසි පරිදි හඳුනා ගැනීමට අපොහොසත් වූ බවත් කේසි දැන ගත්තේය.දුප්පත් ගොවියකුගේ පුතකු වන කේසි වෛද්‍යවරුන්ට පවා සුව කළ නොහැකි යැයි කියා තිබූ මේ දැරිය සුවපත් කරන්නේ කෙසේදැයි කාගේත් අවධානයට ලක්ව තිබිණි. වෛද්‍යවරු කියා සිටියේ මේ රෝගය මාරාන්තික බවයි. නිතර නිතර වෙව්ලීමෙන් පීඩා විඳි දැරිය මරණාසන්නව සිටින බව පැවසූ වෛද්‍ය විශේෂඥයන් කියා සිටියේ දැරිය නිවසට ගෙනගොස් කැමැත්තක් කරගන්නා ලෙසයි.

දැරිය නිවසට රැගෙන ගිය පසු එඞ්ගාර් කේසිගේ හැකියාව පිළිබඳ දැනගත් මාපියෝ ඔහුට ආරාධනා කළහ. දැරියගේ නිවසටම කේසි ගියේය. ඒ ලේන් ද සමගිනි. ලේන් යෝජනාව කළේය. අනතුරුව කේසි කියන දේ වචනයෙන් වචනය සටහන් කළේය. කේසි කියා සිටියේ සෙම්ප‍්‍රතිශ්‍යාව වැළඳීමට ටික දිනකට පෙර දැරිය වාහනයකින් වැටී ඇති බවයි. මේ වැටීමෙන් තැලූණු ස්ථානයේ සෙම්ප‍්‍රතිශ්‍යාවට හේතු වන විෂබීජයක් තැන්පත්ව ඇති බැවින් වෙව්ලීම සිදුවන බවත් කේසි කියා සිටියේය. මේ සඳහා සුදුසු ප‍්‍රතිකාර ද කේසි පැවසීය.
දැරිය වාහනයකින් වැටුණු බව ඇගේ මව කීවාය. බාහිරින් කිසිදු තුවාලයක් පෙනෙන්නට නොමැති බැවින් ඒ ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු නොවූ බව ද මේ රෝගයත් වැටීමත් අතර කිසියම් සම්බන්ධයක් ඇතැයි කිසිවකුත් විශ්වාස නොකළේය. රෝගයත් එයට ප‍්‍රතිකාරත් විස්තර කිරීමෙන් පසු කේසි නිද්‍රාවෙන් අවදි වූවේය. ලේන් උපදෙස් දුන් ආකාරයට දැරියගේ මාපියෝ අදාළ ප‍්‍රතිකාර ආරම්භ කළහ. සති කිහිපයක් ඇතුළත දැරියගේ වෙව්ලීම නැතිවී ගියේය. ටික කලකින් දැරියට පැරණි දේ පිළිබඳ මතකය යළි ලැබෙන බව පෙනෙන්නට තිබිණි. ඉන්පසු ඇය තම මාපියන්ට කලකට පසු කථා කළාය. අවසානයේ දී ප‍්‍රධාන පෙලේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ට පවා නොහැකි වූ දේ ගොවියකුගේ පුතකු වූ එඞ්ගාර් කේසි සිදුකිරීම පුදුම සහගත දෙයක් වී තිබිණි

උපුටා ගැනීමකි....


Saturday, April 4, 2015

ඇත්ගොව්වකු සහිත සඳකඩ පහණ ඇති මඟුල් මහා වෙහෙර

ලාහුගල යනු ලංකාවේ දූෂණය නොවූ ආගමික ස්ථාන අතරින් එක් ප්‍රදේශයකි. මෙහි පවතින "මඟුල් මහා විහාරයට" ලංකාවේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන අතර සුවිශේෂී තැනක් හිමිවන්නේ එහි ඇති විශිෂ්ට ඉදිකිරීම් නිසාමය. පොතුවිල් සිට කිලෝමීටර් 11ක් හා සියඹලාණ්ඩුව නගරයේ සිට කිලෝමීටර් 22ක් දුරකින් පිහිටා ඇති ලාහුගල මඟුල් මහා විහාරයේ දකුණු හා නැඟෙනහිර දෙසින් සියඹලාණ්ඩුව හා පොතුවිල් මහා මාර්ගය වැටී ඇත.


ටැම්ලිපිය


මෙම විහාරය සම්පූර්ණ නටබුන්ද සහිතව අක්කර 10,000ක පමණ ප්‍රදේශයක පැතිර පවතී. විහාරය ක්‍රි. ව. 516 - 526 අතර අනුරාධපුරය පාලනය කළ ධාතුසේන රජ සමයේ බලපෑමට හසුවූ බවට සාක්ෂි දක්නට ඇත. එහිදී ධාතුසේන යුගයට අයත් ටැම්ලිපිය විශේෂ වේ. එය දැනට යකඩ ගරාදි වැටකින් ආරක්ෂා කොට ඇත.

පුරාවිද්‍යාත්මක සහ ඉතිහාසගත සාක්‍ෂි සටහන් මත කරුණු විමසීමේ දී මෙම විශේෂ ස්ථානයේ ඉතිහාසය ක්‍රි. පූර්ව යුගය දක්වා දිවෙන බවට සාධක පිරික්ෂීමෙන්, විශ්වාසය තැබිය හැකි වෙයි. එහෙත් දැනට ඇති නෂ්ටාවශේෂ බොහෝමයකින් හෙළි වන්නේ රාජ්‍ය වර්ෂයෙන් පසු යුගයට අයත් සාධක ය.

වංශ කතාවන්ට අනුව රුහුණු මහා විහාරය නමින් වැදගත් පූජනීය ස්ථානයක් ධාතුසේන රජතුමා විසින් කරන ලද බව සඳහන් වෙයි. ලාහුගල මඟුල් මල් විහාරයේ තිබී හමුවූ 14 වැනි සියවසට අයත් යැයි සැලකෙන සෙල් පුවරු ලිපි සහ අවශේෂ පුරාවිද්‍යාත්මක නටබුන් මඟින් ද ඉතා වැදගත් තොරතුරු රැසක් අනාවරණය කර ගැනීමට හැකිවී තිබෙ යි.

ඒ අතර බුදු පිළිමය, මන්දිරය, සඳකඩ පහණ, ආශ්‍රම, බෝමළුව, ස්තූපය හා පොකුණු ආදිය වැදගත් වේ. මෙහි සුවිශේෂී නිමැවුම වන්නේ සඳකඩ පහණයි. එහි ඇත්ගොව්වකු සහිත ඇතුන් කැටයම් කොට තිබීමෙන් ලංකාවේ අනෙකුත් සඳකඩ පහණවලට වඩා එය විශේෂත්වයක් දරයි. මෙතෙක් හමු වී ඇති එම ස්වරූපයේ එකම සඳකඩපහණ බව කියැවෙයි. පුද බිමේ ඇති බෝධිඝරය මතවාද රාශියකට තුඩුදුන් විශේෂ ස්මාරකයකි මඟුල් පෝරුව වශයෙන් ජනප්‍රවාදයේ හැඳින්වෙන්නේ මෙයයි. එසේ ඇත්ගොව්වකු සහිත ඇතුන් දැක්වීමේ අරමුණ වන්නේ රටේ ඒකීය බව විදහා දැක්වීම බවට ද මතයක් ඇත. කෙසේ වුවත් අද එම සඳකඩ පහණ වැසි දිය රදා පැවැතීම නිසා අනාරක්ෂිත බවට පත්වී ඇත.
සඳකඩ පහණ
ඇත්ගොව්වකු සහිත ඇතුන්
ලාහුගල විහාරයේ බුදුපිළිම කිරිගරුඩවලින් නිමවූවකි. එය කඩාවැටී තිබී පසුව නැවත ගොඩනංවා ඇත. කෙසේ වුවත් අද එහි ශීර්ෂය දක්නට නැත. බුදුපිළිමයේ විශේෂත්වයක් වන්නේ එහි සිවුරේ රැලි සූක්ෂ්මව නිර්මාණය කර තිබීමයි.

මෙම විහාරයේ ඇති ස්තූපය දැනට නටබුන් වී ඇති අතර එහි දැනට උස අඩි 30ක් පමණ වේ. මෙම දාගැබේ පේසා වළලු 3ක් දක්නට ඇති අතර බෝධිඝරයක් තිබූ බවට සලකුණුද ශේෂව පවතී.
විහාරයේ ඇති ස්තූපය
ශ්‍රී ලංකාවේ දැනට ඉතිරිව ඇති ඓතිහාසික බෝධිඝර අවශේෂයන් හා සැසැඳීමේදී මෙය වෙනස් ආකෘතියකින් නිමවා තිබෙන අතර බෝධීන් වහන්සේ රෝපණය කළ බව සැලකෙන මුල්ම මළුව ලෙස හඳුන්වන්නේ මෙයයි. සමස්ත බෝධිඝරයම පද්මාකාර ආකෘතියකින් නිමකර ඇත. මෙහි ඇති ඉතා ආකර්ෂණීය සොඳුරු නිර්මාණය නිසාම මේ මත ගොඩනැගී ඇති මඟුල් පෝරුව හා සබැඳි ජනප්‍රවාදය විශ්වාසය හා සත්‍ය මත තවමත් දෝලනය වෙමින් පවතියි

මෙම විහාරයේ ඇති ගල්කණු අනුරාධපුර ලෝවාමහාපායටද සමානකමකින් යුක්තය. මීට අමතරව විහාරය වටා විශාල ගල්වැටියක් නිර්මාණය කර ඇත. එය පිටතින් පැමිණෙතැයි අපේක්ෂා කළ සතුරු ආක්‍රමණයකට හෝ අලි ඇතුන්ගේ පහරදීම් වැළැක්වීමට ඉදිකළ බලකොටුවක් ලෙස සැලකේ. එහි ඇති එක් කළුගලක් අඩි 3ක් පළල හා අඩි 4ක් දිගින් යුක්තය.

මඟුල් මහා විහාරයේ එකිනෙකට වෙනස් මුරගල් රැසක් පවතින අතර එහි දේවතා හා බහිරව රුවැති කැටයම් නෙළා ඇත.
මුරගල් 


ක්‍රි. ව. 2වැනි සියවසේ කාවන්තිස්ස රජු කරවන ලද්දක් වන ලාහුගල මඟුල් මහා විහාරයේ පවතින විශේෂ චතුරස්‍රාකාර හැඩයකින් වටවූ මධ්‍යය වෘත්තාකාර වන ශිලාමය ඉදිකිරීම, කාවන්තිස්ස රජු හා විහාර මහා දේවිය විවාහ වූ පෝරුව බවට ද මතයක් පවති.

බොදු උරුමයක අනන්‍යතාවය යටතේ රාජ වංශ කතාවට චමත්කාරයක් එක්කළ ලාහුගල මඟුල් මහා විහාර සංකීර්ණයේ තවත් ඉතිහාසගත තොරතුරු රාශියක් තවමත් රහස් වශයෙන් මේ විසිරුණු පස්ගොඩැලි යට සඟවා ගෙන සිටිනවා විය හැක. මඟුල් මහා විහාරයේ නියම මංගල්‍යය සිදුවන්නේ කටු කොහොල් හැර එම රහස් ගබඩාවේ සියලු දොරගුළු විවර කළ දාට ය.

කාවන්තිස්ස රජු  හා විහාර මහා දේවිය විවාහ වූ පෝරුව බවට  සැළකෙන ශිලාමය ඉදිකිරීම

Thursday, April 2, 2015

කඩොල් ඇතාගේ දළ යුගල ඇත්තේ කතරගම දේවාලයේද? රුවන්වැලි සෑයේද?

ශ්‍රි ලංකා ද්වීපයේ එදා මෙදාතුර වීරත්වයට, ගෞරවයට හා අතිශයින් ජනාදරයට පාත්‍ර වූ ඇතුන් පිළිබඳව සොයා බලන විට මෙරට ප්රථම නිදහස් සටනට උරදෙමින් එළාර රජු පරදවා ලක්දිවට නිදහස ලබා ගැනීමේ සටනේදී දුටුගැමුණු රජුට සහාය වූ කඩොල් ඇතු, අඩසියවසකට ආසන්න කාලයක් මහනුවර ඇසළ මහ පෙරහැරේ ශ්‍රි දන්ත ධාතු කරඬුව වැඩම වූ රාජා ඇතු හා තම වර්ගයා වෙනුවෙන් සටන් වැද දිවි පිදූ පනාමුරේ ඇත් රජුට හිමිවන්නේ අද්විතීය ස්ථානයකි. දෙපා ඇති ඇතැම් මනුසතුන්ටත් වඩා මානුෂික ගුණාංගයන්ගෙන් සපිරුණු මෙම ඇතුන් තිදෙනා මෙසේ වීරත්වයට හා ගෞරවාදරයට පාත්රවී ඇත්තේ මෙලක්දිව වෙනුවෙන් එකිනෙකට වෙනස් වූ කාර්යභාරයක් ඉටුකර ඇති නිසාවෙනි. මෙම වීර ඇත් පරපුරේ ආරම්භකයා ලෙස කඩොල් ඇතු හැඳින්වීම යුක්තිසහගත වන්නේ අදින් වසර 2,175කට පෙර පැවැති මෙරට ප්‍රථම නිදහස් සටනේදී ලක්දිව ඒකීයභාවය වෙනුවෙන් දැවැන්ත කාර්යභාරයක් ඉටුකළ නිසාවෙනි.



මෙරට වංස කතා සාහිත් අනුව කඩොල් ඇතා යනු ගැමුණු කුමාරයා වෙනුවෙන්ම ඉපදුණු මංගල හස්ති රාජයෙකි. මහාවංසයේ එන පරිදි " බිසව් සුදුසු කල පින්වත් උතුම් පුතෙකු වැදුවාය. රජ කුලෙහි මහත් ආනන්දයද විය. කුමරහු පුණ්යානුභාවයෙන් එදවස් නා නා රත්නයන්ගෙන් සම්පූර්ණ නැව් සතෙක් රටින් අවුය. එම කුමරහු පින් තෙදින් ඇතෙක් තෙමේ ඡද්දන්ත කුලයෙන් ඇත් පැටවකු ගෙනවුත් මෙහි තබා පලා ගියේය. තොට විල්තෙර පඳුරු අතුරෙහි සිටියාවූ ඇත් පැටවා දැක කණ්ඩුල නම් බිලිවැදි රජහට දැන්වීය. එකෙණෙයි රජතෙමේ ඇතුන් බඳනවුන් යවා ඇත් පැටවා ගෙන්වා පෝෂණය කරවීය. කණ්ඩුල නම් තැනැත්තහු විසින් දුටු හෙයින් ඇත් කණ්ඩුල නම් වී".
(මහාවංසය. පරි : 22, ගාථා : 59 - 63)

මහාවංසයේ එන එම විස්තරය අනුව කණ්ඩුල ඇතු හමුවූයේ මාගම් පුරවරයේ සිටියදීය. එම විස්තරයේ සඳහන් ස්ථානය වර්තමාන රැකව කළපුව ලෙස හඳුනාගන්නා අතර ඇත් පැටවා අල්ලා ගැනීමට ගිය ඇත් ගොව්වන් රැකවල්ලා සිටි හෙයින් රැකව වූ බව ජනප්‍රවාදගත මතයයි. එසේම ඇත්පැටවා අල්වා ගැනීමට හැකි වුවහොත් එම ස්ථානයේ විහාරයක් කරවීමට කාවන්තිස්ස රජු බාරයක් වූ බවත්, එම නිසා එම ස්ථානයේ කණ්ඩුල චෛත්යය ඉදිකළ බවත් ජනප්‍රවාදයේ සඳහන් වේ. එම චෛත්යය වර්තමානයේද කණ්ඩුල චෛත්යය ලෙස හැඳින්වීම මඟින් එම ජනප්‍රවාදයන්ගේ සත්යතාව වඩාත් තහවුරු කරයි.

එළාර රජු සමඟ යුද වැදීමට අකැමැති වූ කාවන්තිස්ස රජුට ස්ත්‍රී ආභරණ යැවීම නිසා රාජ උදහසට ලක්වූ ගැමුණු කුමරු රජ මාලිගයෙන් නික්මී මාගම් පුරවරයේ රැඳී සිටිමින් එළාර රජුගෙන් රට මුදා ගැනීමට සේනා රැස් කරන්නට විය. මෙම කාලයේ සහෝදර තිස්ස කුමරු තම පිය රජුගේ ඇවෑමෙන් පසු කණ්ඩුල ඇතුගේ භාරකාරත්වය හිමිවූ අතර තම සොයුරාට බියෙන් තම මෑණියන් හා කඩොල් ඇතුද රැගෙන දිගා වැවට ගොස් තිබේ. ගැමුණු කුමරු කඩොල් ඇතු හා මෑණියන් තම භාරයට ලබාදෙන ලෙස තම සහෝදරයාට හසුන් යැව්වද යහපත් පිළිතුරක් නොලැබුණු හෙයින් ඔහුට විරුද්ධව යුද්ධයකට එළැඹිණි. වර්තමාන යුදඟනාව දාගැබ අසලදී සිදුවූ මෙම සහෝදර සංග්‍රාමයෙන් පසු කඩොල් ඇතු ගැමුණු කුමරු යටතට පැමිණෙන ලදී. එහිදී තිස්ස කුමරු පැරැදී පලා යද්දී කඩොල් ඇතු ගැමුණු කුමරුට නමස්කාර කිරීමත් සමඟ ඔහුට මංගල හස්තියාගේ පක්ෂපාතීත්වය හිමිවිය. එය රාජ්‍යත්වයේ සංකේතයක් ලෙස හැඳින් වේ.

අනුරාධපුර ඉතිහාසයේ සුරතිස්ස රජුගෙන් පසු ද්‍රවිඩ පාලකයන් වෙත මෙරට පාලන බලය හිමිවන අතර අනුව සේන හා ගුත්තික යන ද්‍රවිඩ පාලකයන් වසර 20ක්ද, අසේල රජු වසර 16ක්ද, ඉන්පසු එළාර රජු වසර 40ක්ද වන ලෙස වසර 76ක් මෙරට පාලන බලය ගෙන යන්නට විය. යුද විරෝධී සාමකාමී රාජ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කළ කාවන්තිස්ස රජුගේ ඇවෑමෙන් පසු මේ ලක්දිව එක්සේසත් කර බුදු දහම නඟා සිටුවීමේ මෙහෙවර භාරගත් ගැමුණු කුමරුට එළාර රජු පැරද වූ දැවැන්ත සටනේදී කඩොල් ඇතුගෙන් ලැබුණු සහාය මහා වංසයේදී ඉතා උත්කර්ෂවත් ලෙස අගය කර තිබේ. මහා වංසයේ 23 වැනි පරිච්ඡේදයේ ආරම්භයේදීම කතුවරයා කඩොල් ඇතු හඳුන්වා ඇත්තේ.
" කඩොලැත් තෙමේ බල ලක්ෂණ රුවින් හා තේජස් ජව ගුණයෙන්ද ග්‍ර වූයේ මහා කඳ ඇති විය." (මහාවංසය, පරි. 23, ගාථා : 1,2)

තවදුරටත් කඩොල් ඇතුගේ වීර ධීර ගුණාංග අගය කරන මහාවංස කතුවරයා,
"දකුණු ‍දොර කඩොලැතුය, නන්දමිත්‍ර, සුරනිමලය යන තුන්දෙනා ඉතිරි චාරිත්රයෙහි යුද්ධ කළෝය. නුවර වනාහි පරිබාත්රයක්ද උස්වූ පවුරු තොරණ්ය. ලොහොකම් කළෙදාරය (යන මෙයින්) සතුරන් විසින් බිඳ හෙළීය හැක්කේ නොවේ. ඇත් තෙමේ දෙදණින් හිඳ දෙදළින් ගල්සුණු ගඩොල් බිඳ ෙදාරට පැමිණියේය. තොරණ හුනු දෙමළ අනෙක ප්රකාර ආයුධයන්ද කකියා ගිය ලොහො ගුළිද එසේම කකාල මැලියම්ද දැමූය. පිටලු ලහට දුවන කල කඩොලැත් තෙමේ දුවමින් වේදනාවෙන් මිරිකෙමින් උදක ස්ථානයට ගොස් එහි ගිලිණි. ගෝඨයිම්බර තෙමේ මේ තට සුරාපාන නොවෙයි යෙෙදාර හැරීමය. යවෙදාර බඳවයි කීය. උතුම් ඇත් තෙමේ මන් උපදවා කුංචනාද කොට දියෙන් ගොඩ නැඟී එඩි ඇතිව ගොඩ සිට ගත්තේය. ඇත් වෙද තෙමේ ලහටු ගලවා බෙහෙත් කළේය. රජ තෙමේ ඇතු නැඟී ඇතින් කුම්භස්ථලය පිරිමැද දරුව කණ්ඩුලය මුළු ලක්දිව රජය තට දෙන්නෙමිය ඇතු තුටු කරවා වර බොජුන් කවා සළුවෙන් වෙලා මනා සන්නාහ ලවා සන්නාහ මතුයෙහි සත් ගුණකළ මීසම් බඳවා මත්තෙහි තෙල් සම් එලවා ඇතු මෙහෙයි. ඇත්තෙමේ සෙණ හඬ මෙන් ගුගුරමින් උපද්රවයන් ඉවසමින් ගොස් දෙදදින් ලැහැලි බින්දේය. එළිපත පයින් පහළේය. ‍ෙදාරබා සහිත ෙදාර ගුගුරා ගෙණ බිමහෙනි."

මෙම යුද්ධය අවසානයේදී එළාර රජු පර්වත ඇතු පිටද ගැමුණු කුමරු කඩොල් ඇතු පිටද නැඟී ද්වන්ධ සටනකට යොමුවන අතර, එහිදී එළාර රජුගේ තෝමර පහරින් වැළකෙන ගැමුණු කුමරු කඩොල් ඇතු ලවා පර්වත ඇතුට දෙදදින් ඇන වට්ටවා එළාර රජුට තෝමර පහරක් දී මරණයට පත් කරන ලදී. මෙසේ දුටුගැමුණු රජු සමඟ ඉතා සමීපව කටයුතු කළ කඩොල් ඇතු තම ස්වාමියාගේ අකල් වියෝවෙන් කම්පාවීම නිසා රෝගාතුර විය. මේ පිළිබඳව කම්පා වූ සද්ධාතිස්ස රජු ඇත්ගොව්වන්ගේ උපදෙස් පරිදි කඩොල් ඇතුගේ උපන් ප්‍රදේශය වූ මාගම් පුරවරයට එම ඇතුව රැගෙන යන ලදී. මෙසේ රැගෙන යන අතරතුර දැඩි ලෙස රෝගාතුර වූ කඩොල් ඇතු යුදඟනාව දාගැබ දෙසට නමස්කාර කරමින් මියගොස් ඇත. කඩොල් ඇතුගේ දේහය මීට සමීප පොරමැඩිල්ල නම් ස්ථානයේ මිහිදන් කර ඇති අතර, එහිදී වෙන් කරගත් දළ යුගලය දේවාලයට පූජා කර ඇති බව මත පළවේ. කඩොල් ඇතු මිහිදන් කළ ස්ථානය වර්තමානයේ පැලවත්ත සීනි සමාගමට අයත් භූමි ප්‍රදේශයක පිහිටා ඇති අතර, එම ස්ථානය පිළිබඳව ජනප්‍රවාද රාශියක් පවතී. එනම් එම ස්ථානයේ අදටද අලි ඇතුන් ගැවසෙන බව හා කිසිදු ගසක් එම ස්ථානයේ පැළ නොවෙන බවයි.

ලාංකේය රාජ්යයෙන් පවා පිදීමට ලක්වූ කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගල වර්තමානයේ තැන්පත් කර ඇත්තේ කුමන ස්ථානයකද යන්න මෙරට ජනයාට පවතින කුකුසකි. ඇතැමුන් සඳහන් කරන්නේ මෙම දළ යුගල දුටුගැමුණු රජු ඉදිකළ මහාතූප මළුවේ තැන්පත් කර ඇති බවයි. ගැමුණු කුමරු උපන් දිනයේම උප්පත්තිය ලද කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගල තම ස්වාමියා කාලක්රියා කළ මහාතූපය අසල නිදන් කර ඇතැයි යන්න පිළිගැනීම සාධාරණ හේතුමත පදනම් වන බව පෙනේ. නමුත් මේ පිළිබඳව අදහස් දක්වන මහාචාර්ය ටී. ජී. කුලතුංගයන් තම "අනුරපුර මහාවිහාරය" ග්‍රන්ථයේදී සඳහන් කරන්නේ මෙබඳු අදහසකි.

"රුවන්වැලි සෑයේ මෑතදී ප්‍රතිසංස්කරණය කරන ලද ආයක (වාහල්කඩ) දෙපස අර්ධ කවාකාර කුඩා ප්‍රමාණයේ සුදු පැහැති ගල් කැබැලි දෙකක් දක්නට ලැබේ. මේවා කඩොල් ඇතාගේ දළ සේ සමහරුන් විසින් හඳුන්වා දීම දක්නට ලැබේ. සත් වශයෙන්ම මේවා ආයකය ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමේදී මට්ටම් (මිනුම්) ගැනීම සඳහා යොදාගන්නා ලද ගල් බව සැලකිය හැකිය. මෙම වර්ගයේ ගල් කැබිලි රුවන්වැලි සෑ පන්සල ඉදිරිපිට පොකුණ කැණීමේදී හමුවිය." (40 පිටුව)

එසේ නම් කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගල තැන්පත් කර ඇත්තේ කුමන ස්ථානයකද යන පැනයට පිළිතුරු සෙවීමේදී මීළඟ අවධානය යොමුවන්නේ රුහුණු කතරගම මහා දේවාලය වෙතය. සුමිත් රණසිංහ මහතා විසින් රචිත "කතරගම් පුවත" නම් ග්‍රන්ථයේදී (2011 ප්රථම මුද්රණය) කතරගම ඇසළ පෙරහැරේ චාරිත්‍ර ගෙනහැර පාන අතරදී පෙරහර මංගල්යයේ 6 වැනි දින චාරිත් අතරට කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගල ප්‍රදර්ශනය කිරීමද දක්වා ඇත. එහි සඳහන් වන්නේ එදින ක්‍රියාත්මක කරන ප්‍රධාන චාරිත්‍ර 5 අතරේදී කඩොල් ඇතුගේ දළ ප්‍රදර්ශනයද සිදු කරන බවයි.

"ගබඩාපිළි හා ගොටුමහන පිලේ නියෝජිතයන්ගේ සහායෙන් දුටුගැමුණු මහ රජතුමන්ගේ මංගල හස්තිරාජයා වූ කඩොල් ඇතාගේ ඇත් දළ දෙක ප්රධාන දේවාලයේෙදාරටුව දෙපස ප්‍රදර්ශනයට තැන්පත් කිරීමද මෙදින සිදුවේ." (පිටුව 84)

කතරගම දේවාලය හා බැඳි ඉතිහාසය පිරික්සීමේදී අනාවරණය වන්නේ ගැමුණු කුමරු කතරගම දෙවියන් සමඟ පැවැති දැඩි සම්බන්ධය හේතුවෙන් කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගලසද්ධාතිස්ස රජු දේවාලයට පූජා කරන්න ඇති බවය. උෟව - වෙල්ලස්ස කැරැල්ල සමයේදී මෙම දළ යුගල දේවාලයෙන් ගෙන ගොස් ගල් ගුහාවක සඟවා තබා පසුව නැවත ගෙනවිත් ඇති බවටද මත තිබේ.

ඇත් දළය ලෙස හඳුනා ගන්නා අලින්ගේ උඩුහනුවෙන් එළියට ඇදෙන කෘන්තක දත් දෙක පිළිබඳව සලකා බැලීමේදී වර්තමානයේ දැකගත හැකි සාමාන් ඇතෙකුගේ දළ යුගලට වඩා කතරගම දේවාලයේ තැන්පත් කර ඇති කඩොල් ඇතාගේ යැයි සැලකෙන දළ යුගල ප්‍රමාණයෙන් විශාල බව පෙනේ. එසේම වර්තමානයේ ඒවා මඳක් අවපැහැ ගැන්වී ඇත.

අනුව කතරගම මහා දේවාලයේ ඉතිහාසය, පෙරහර චාරිත්‍ර, ජනප්‍රවාද හා දැනට දක්නට ලැබෙන පුරාවිද්යාත්මක සාධක අනුව අපට අනුමාන කළ හැක්කේ කඩොල් ඇතුගේ දළ යුගල තැන්පත් කර ඇත්තේ කතරගම දෙවියන් සමීපයේ කතරගම දේවාලය තුළ බවයි. මෙරට එක්සේසත් කිරීමට දුටුගැමුණු රජුට සහාය දෙමින් විජතපුර බලකොටුවේෙදාර අඟුළු සිඳලූ විස්මිත ඇත් දළ යුගල වසරක් පාසා කතරගම පෙරහර මංගල් පවත්වන අවස්ථාවේදී සියලුම ලාංකිකයන්ට දැකබලා ගැනීමේ හැකියාව උදාවෙන බව මෙහිදී සිහිපත් කිරීම වටී.

(පුවත්පතක පළවූ ලිපියක් ඇසුරෙනි)