Saturday, February 8, 2014

වාර්තා පිට වාර්තා තැබූ අලි ඝාතකයෝ


ඉංග්රීසීන් මෙරට යටත් කරගත් 1815 වැනි වකවානුවක මෙරට වනගහනය රටේ භූමි ප්රමාණයෙන් 85% ක්තරම් පැවැති බවත්, එවක අප රටේ වනාන්තර තුළ අලි - ඇතුන් 15000 ක්පමණ දෙනා දිවි ගෙවූ බවත්, වාර්තාවල දැක්වේ. රට බ්රිතාන්යයේ කිරීටය යටතට පත්වීමත් සමඟ ශ්රී ලංකාවේ මාර්ග පද්ධතිය සැකසීම, මිණුම් කටයුතු සිදුකිරීම, වාණිජ වැවිලි ඇතිකිරීම වැනි කටයුතු සඳහා ඉංග්රීසි හමුදාව යොදවන ලදී. ඉංග්රීසි තුවක්කු හමුදාවකට රට භාර කිරීමත් සමඟ අතිවිශාල ප්රමාණයක්වන සතුන් ඝාතනය කිරීම ඇරඹුණු බව බොහෝ ඉංග්රීසි ලේඛකයන්ගේ පොත්පත් සාක්ෂි දරයි. අතර අලි ඇතුන් ඝාතනය කිරීම ප්රමුඛම කාර්යය වී ඇත. බ්රිතාන් යටත් විජිත සමයේදී මෙරට මාර්ග, පාලම්. දුම්රිය මාර්ග, වාරිමාර්ග තැනීමේ පුරෝගාමියා වූද, මැණුම් කටයුතුවල ආරම්භකයා වූද, මේජර් තෝමස්ස්කිනර් ඔහුගේ "ලංකාවේ පනස්වසරක්‌" (Fifty years in Ceylon) ග්රන්ථයේ මේ බව ඉතා හොඳින් සටහන් කර තිබේ. නාවික හමුදාවේ නිලධාරියකු වූ ඔහුගේ පියා සමඟ 1818 දී වයස අවුරුදු 14 කොලු ගැටයකු සේ ත්රිකුණාමලයට පැමිණි තෝමස්ස්කිනර් යුද හමුදා නිලධාරියකු (ලුතිනන්) බවට පත්වන්නේ වයස අවුරුදු 15 කදීය. එම වසරේදීම (1819) ඔහු තම සත්ත්ව ඝාතනය ලෙස දැවැන්ත දළ අතකු මරා දමන්නේ කොළඹ - අඹේපුස් මාර්ගයේදීය. එතැන් පටන් ඔහු මෙරටින් නික් ගිය පනස්වසරක්තුළ අලි - ඇතුන් විශාල සංඛ්යාවක්ඝාතනය කළ බව ස්වයං පාපොච්චාරණයක්කරමින් ඔහුගේ ග්රන්ථයේම සඳහන් කර ඇත. මාර්ග පද්ධතිය ආරම්භ කරන මොහොතේ එහි සිටි ජ්යෙෂ්ඨතම හා වැදගත්ම නිලධාරියා ඔහු බවට පසක්කරන ස්කිනර් අලින්ගෙන් කරදර එල්ලවන කුමන හෝ තැනකට තමන්ව කැඳවූ බවත් සෑම තැනකදීම දක් වෙඩික්කරුවකු ලෙස තමන් අලි ඇතුන් එක්වෙඩිල්ලකින් දෙකකින් මරා බිම හෙලූ බවත්, පවසන්නේ මහා වීරයකු ලෙසිනි.

එකල බ්රිතාන් යටත් විජිත රටවල ක්රීඩාවක්‌ (Game) ලෙස අලි - ඇතුන් ඇතුළු වන සතුන් මරා දැමීම සිදු කළ බවත්, හුදෙක්විනෝදය පිණිස සිදුකරන ලද මෙම කටයුත්ත සඳහා නම් දරා කටයුතු කළ දඩයක්කරුවන් සිටි බවත් මෙවන් ග්රන්ථ කිහිපයක්මගින්ම පෙන්වා දේ. වනසත්ව ගහනය අඩුකිරීම සඳහා මෙසේ දායකවන පුද්ගලයන්ට එකල බ්රිතාන් රජයෙන් තෑගි බෝග හා වරප්රසාද ලබාදුන් බවත් සඳහන් වේ. මෙසේ ලොව වටා ගොස්සත්ත්ව ඝාතනයේ යෙදුණු සුප්රකට චරිතයක්ලෙස සැමුවෙල් බේකර් නමැත්තා සඳහන් කළ හැකිය. කලෙක අප්රිකානු වනාන්තරවල ඇතුන්ට ගිනි බිඳි මේ පුද්ගලයා තම ගෝලබාල සහපිරිවර සමඟ විවිධ වර්ගයේ ගිනි අවි රැගෙන ශ්රී ලංකාවේ වන සත්ත්ව දඩයම් සඳහා පැමිණි බව ඔහු විසින් රචිත "ලංකාවේ ගිනි අවි සහ දඩයම්" (The Rifle and the Hound in Ceylon) කෘතිය මගින් පෙන්වා දේ. වසර 9 ක්තිස්සේ අප්රිකාවේ දඩයමේ නිරත වූ ඔහු එහිදී මරා දැමූ වන අලින් පිරිස නොගිනිය හැකි තරම් යෑයි කියයි. එසේම ශ්රී ලංකාවේ වසර 30 ක්ගතකර ඔහු හා ඔහුගේ කණ්ඩායම විසින් මරා දමන ලද අලි - ඇතුන්ගේ සංඛ්යාවද අතිවිශාල සංඛ්යාවක්බව කියයි. සැමුවෙල් බේකර් සහ ඔහුගේ සොයුරු ලුතිනන් වී. බේකර්ද හිතේ හැටියට අලි - ඇතුන් මරා දැමූ දෙදෙනෙකි. 1851 නොවැම්බර් 06 වැනිදා තමන් ලංකාවේදී සිදුකළ දඩයම් පිළිබඳව ඔහුගේ ග්රන්ථයේ මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

"මා සහභාගි වූ හොඳම දඩකෙළිය මෙයයි. අලි හඹා යැම පැයක පමණ කාලයක්පැවතිණ. රැළේ අලි 13 දෙනකු සිටි අතර, සෑම අලියෙකුම හඹා ගොස්මරා දැමීමට අපි සමත්වීමු. එක්ඇතින්නකට වෙඩි 15 ක්තැබීමට සිදුවිය. එදින අපි අලි - ඇතුන් 14 දෙනකු දඩයම් කොට තිබිණි. අපි අම්බලමට (මියගිය මේජර් රොජර්ස්ගේ අම්බලම) ආපසු පැමිණියේ ලංකාවේදී දඩයක්කරුවකුට දිනකට දඩයම් කළ හැකි උපරිම අලින් සංඛ්යාව දඩයම් කිරීමෙන් පසුවය.

"සති තුනක්තිස්සේ අලි පනහක්‌, මුවන් පස්දෙනෙක්‌, කුළු හරක්දෙදෙනෙක්මා විසින්ද, අලි දහයක්‌, මුවන් දෙදෙනකු වෝර්ට්ලි විසින්ද (තවත් දඩයක්කරුවෙකි) අලි දහතුන් දෙනකු, කුළු හරක්දෙදෙනකු පෑලිස්සර් විසින්ද (තවත් දඩයක්කරුවෙකි) වී. බේකර් (සොයුරා) අලි දෙදෙනකුද මරා දමා තිබිණි." සැමුවෙල් බේකර් සඳහන් කරයි. මෙවන් අපරාධ රැසකට සහභාගි වූ සැමුවෙල් බේකර් කඳුකර තෙත් කලාපයට අයත් හෝර්ටන් තැන්නේද කලක්දඩයමේ නිරතව සිටි අයෙකි. ඔහු මෙහිදී අති විශාල සංඛ්යාවක්ගෝනුන් දඩයම් කර තිබේ. එක්අවස්ථාවකදී එහි පවතින දර්ශනීය දියඇල්ලෙන් පහළට ඇද වැටෙන සේ හෙතෙම ගෝනෙකුට වෙඩි තබා තිබේ. මෙම ඇල්ල පසුව බේකර්ස්ඇල්ල නමින් මේ සත්ත්ව ඝාතකයාගේ නමින්ම නම්කර ඇති අතර අද දක්වාත් එය එසේම හැඳින්වීම අප කෙතරම් දීන ජාතියක්දැයි ලොවටම හඬ ගා කියයි.


මෙහි තැනෙක දැක්වෙන මේජර් රොජර්ස්නමැත්තාද අලි දඩයමේ කෙළ පැමිණියෙකු සේ සැලකේ. ඔහුද අප්රිකාවේ සහ ශ්රී ලංකාවේ අලි - ඇතුන් දඩයමේ නිරතව සිටි ප්රකට පෙළේ පුද්ගලයෙකි. ඔහුගේ ගිනි අවියෙන් ආසියානු - අප්රිකානු අලි 1500 දෙනකුට වැඩි පිරිසක්ඝාතනයට ලක්වූ බව පිළිගැනීමයි. ලංකාවේදී හිතේ හැටියට අලි ඝාතනය කළ ඔහු, අලි - ඇතුන් මරා දැමීමේ ඉහළම වාර්තාව තැබූ දඩයක්කරු සේ ප්රකටය. එහෙත් හදිසියේ හෙණ ගෙඩියක්වැදී ඔහු ජීවිතයෙන් සමුගත්තේ සොබා දහම කෙතරම් සාධාරණ හා විශ්මයජනකද යන්න ලොවට පසක්කරමිනි. මේජර් රොජර්ස්ගේ සිරුර නුවරඑළියට ගෙනවිත් නගර මධ්යයේ එක්‌ (හෝටලයක්ඇති) තැනෙක සුසානයක්තනවා තැන්පත් කළ නමුත් අවස්ථා කිහිපයකදී ඔහුගේ සොහොනටත් හෙණ ගෙඩි පහත් වී සොහොන සී සී කඩ විනාශවී ගියේ අලි ඝාතන මෙන්ම අලි සොරකම් ගැනද වර්තමාන කොයි කාටත් පාඩමක්බවට පත්කරලමිනි.

කැප්ටන් ගැල්වේ, කර්නල් ලින්ඩ්සේ, ලුතිනන් හොලිඔක්යනාදීන් ඉංග්රීසි පාලන සමයේදී වන අලි ඇතුන් සිය ගණන් මරා දැමූ පුද්ගලයන් ලෙස සැලකේ. කැප්ටන් ගැල්වේ පමණක්මෙසේ අලි - ඇතුන් 700 ක්දෙනා මරා දැමූ බවට වාර්තා ඇත. තවද වතුකර සුද්දන්ගේ දඩ කෙළි බිමක්බවට පත්ව තිබූ යාල, විල්පත්තුව හා හෝර්ටන්තැන්නේදී වන සතුන් දහස්ගණනක්මරා දැමුණු අතර, මෑතක්වනතුරුම හෝර්ටන්තැන්නේ පැවැති ෆාර් ඉන් නම් අවන්හල ඔවුන්ගේ කාබී විනෝද වූ අවන්හල බවට පත්ව තිබිණි. එහි මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කරන ලද්දේ තෝමස්ෆාර් නමැති වතුකාර සුද්දාය. කෙසේ හෝ තම දෙවන පරම්පරාවට දඩයම් පිළිබඳව මාර්ගෝපදේශක ග්රන්ථයක්ලෙස The Rifle and the hound in Ceylon නම් කෘතිය ලියන සැමුවෙල් බේකර් එම ග්රන්ථය රචනා කරන ලද 1874 වර්ෂයේදී මෙසේ තම ග්රන්ථයේ සටහනක්කර ඇත.


"මීට වසර 20 කට පෙර දඩයම් කිරීම සඳහා රජයෙන් ත්යාග පිරිනැමුවද, අද වන අලින් වන සංරක්ෂණ නීති රීති මගින් ආරක්ෂාකොට තිබේ. එනිසා මාගේ ග්රන්ථය තවදුරටත් ලංකාවේ දඩ කෙළිය සඳහා මාර්ගෝපදේශක පොතක්වශයෙන් සැලකිය නොහැකිය." යන්නයි. 1938 දී බලපැවැත්වුණු වන සත්ත්ව හා තුරුලතා ආරක්ෂා කිරීමේ ආඥාපනත මගින්ද තවදුරටත් අලි - ඇතුන් ආරක්ෂාකාරී සතුන් කොටසක්ලෙස සැලකුවද විටින් විට අලි - මිනිස්ගැටුම් හා දඩයම් හේතුවෙන් අලි ඇතුන් දඩයම් නීති විරෝධීව සිදුකෙරිණි. මේ දක්වා වසරකට අලි 150 - 200 බැගින් මිය යමින් සිටින අතර ඒවා සියල්ල නීති විරෝධී ඝාතන වේ. එහෙත් මෙවන් තවත් නීති විරෝධී ඝාතනයක්සිදුකරමින් හද සසලවන ආකාරයේ ක්රියාවක්ප්රසිද්ධියේ සිදු කළ අලි ඝාතකයන් දෙදෙනකු ගැනද අපට අසන්නට ලැබුණේ පනාමුරේ ඇත් රාජා ගැන කතාව කියවන මොහොතේදීය. තම පරපුර අනතුරක පැටලී සිටි මොහොතක පනාමුරේ ඇත්ගාල කඩා බිඳ දමා තිරිසන් සතකු වුවත් තම එඩිතරභාවය ලොවට ප්රදර්ශනය කරමින් මියගිය පනාමුරේ ඇත් රජුට වෙඩි තබන්නට නියම කළ පනාමුරේ ඇත්ගාලේ හිමිකරුව සිටි ෆ්‍රැන්සිස්‌ මොළමුරේ සහ ඇතාට වෙඩි තැබූ නාවික නිලධාරී සෑම් කදීර්¨ගාමර් එම ඝාතකයන් දෙදෙනාය.



උපුටා ගැනීමකි.....

පනාමුරේ ඇතා



ඇත්ගාල..

අලින් නිතර පැමිණෙන ස්ථානයක ඔවුන්ට නොදැනෙන පරිදි විශාල ප්රදේශයක් වටකොට කම්බි ගසයි..කම්බි කණු සිටවනුයේ ගැඹුරුවලවල් වලට කනු බස්සවා ඒකනු සෙලවෙන්ට රිසි සේ තැබීමෙනි..එවිට අලින් විසින් කම්බි වැටට පහරදුන් කල යලිත් එම කම්බි විත් අලියාගේ ඇඟේ වදී..ඇත්ගාලක් පැවැත්වීමෙන් හීලෑ අලි සමඟින් එකතුව අලින් අල්ලා ගැනීමත් ඉන්පසු බැඳීමත් සිදුකරයි..මෙසේ මෙවැනි අලි ඇල්ලීමේ මහා ඇත්ගාලක් අවසාන වරට ලංකාවේ පැවත්වෙන්නේ පනාමුර ප්රදේශයේය..

අලි ගාල පටන් ගත් දින සිට එම රැලේ නායකයා වූ ඇතාගෙන් වූයේ මහත් ගැහැටකි...ඇත්ගොව්වෝ සිය දිවි රැක ගත්තේ මහත් වෑයමෙනි..ඇත්තු අල්ලන්නට එන හීලෑ ඇතුන්ටද පහර පිට පහර දී එලවා දැමීමට පනාමුරේ ඇත් රජු සමත් වීය...කෙසේ වතුදු සාමාන්යයෙන් ගතවන කාලයකට වඩා වැඩි කාලයක් ඇත්ගාල පවත්වීමට සංවිධායකයිනට සිදුවිය..

දේශපාලනික පසුබිම..

එම ඇත්ගාල පැවත්වූයේ එවකට ශ්රී ලංකාවේ ප්රථම සිංහල කථානායක වූ සර් ෆ්රැන්සිස් මොලමුරේ මහතාය..දෙවන ලෝක යුද සමයේ විදේශිකයින් හා උරෙනුර ගැටී යුද්ධයට සහාය දැක්වූ නිසාද මඩුවන්වෙල වලව්ව සම්බන්ධ අවසාන සිංහල රදලයෙකු වූ නිසාද කීර්තිමත් උගතෙකු වූනිසාද එතුමාට රටතුල කතානායක කමට හිමිකම් කීමට ඕනෑවටත් වඩා සුදුසුකම් වීය...

මඩුවන්වෙල දිසාව ගැන මා බොහෝ කතා අසා ඇත ..එහෙත් මටනම් ඔහු නිකම් අහංකාර සිංහල රදලයෙකු පමණි..එකල ගෙවල්වල වැඩිවිය පත්වූ ගැහැනු ළමුන් පලමුවෙන්ම මඩුවන්වෙල දිසාව වෙත යොමුකොට සිටිය යුතු නීතියක් තිබුනේලු.. වාගේම රටේ විදේශ විනිමය වැඩි කිරීමටදෝ මඩුවන්වෙල විසින් අලිගාල් විශාල ප්රමානයක් පවත්වා ඇතුන් පිටරට ඇරිය බව පරණ විස්තර අපිට පවසයි..සිය සිංහල රදල බව ආරක්ශා කරගැනීමට විනා අහින්සක සිංහල ගැමියන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටි චරිතයක් නොවේ මඩුවන්වෙල දිසාව..එවැනි අයෙකුගේ කුහක දිවි පෙවෙතේ අහංකාර අවස්ථා කීපයක් දක්වා ඒවා සිංහල පොත් වලට රිංගවා විශය නිර්දේශ තැනුවෝ ළමුන් තුල කිනම් වූ කුශලතාවයක් වර්ධනය කිරීමට උත්සාහ කලේ දැයි මටනම් ගැටලුවකි...

මේ ඇත්ගාල දින ගණනක් පැවැත්වීමට හේතු වූයේ කිසි ලෙසකින්වත් රැලේ නායක ඇතාව මෙල්ල කරගැනීමට නොහැකි වීමයි..එකල සිටි වාමාංශික දේශපාලකයි න් ඇතුලු බොහෝ පිරිස් මේ අමානුශික වධය පිළිබඳ උද්ඝෝශන පැවැත්වීය..එවිට ආන්ඩුකාර වරයා හෝ කතානායක වූ මොලමුරේ වැනි අයටත් ඉතිරි රදලයින්ටත් මෙය භාදාවක් විනි..එසේම මේ අලි සංහාර වලට විරුද්ධව මහා ජනමතයක් ඇති වීමට එය බලපෑවේය..එවිට මොලමුරේ මහතාද අපේ නාමික නිදහස ලබාගැනීමට පුරෝගාමී වූවෙක් ලෙස සැලකීය..එහෙත් අදමෙන් එක ජයග්රහනයකින් දෙනෝ දාහක් නොසන්ඩාල වැඩ වහගත හැකි මාධ්ය නොතිබීම ඇත් රජාගේ අමරණීයත්වයට හේතු වීයයි මා සිතමි..

මෙම ඇතා සාමාන් එකෙකුට වඩා විශාල සරීර ප්රමානයෙන් යුක්තවීය..එසේම උගේ ගති ලක්ශන අනුව වටිනා එකෙක්ම විය..මඬුවන්වෙල දිසාවගේ මුනුබුරෙකු ඇත් මන්තර වලින් ඇතා මෙල්ල කිරීමට ගොස් සිය දිවි බේරාගත්තේ අනූ නවයෙනි...ඔහු පවසා තිබුනේ ඇතා කුලප්පු වී ඇති නිසා මන්තර අහන්නේ නැති බවකි..තවත් අලි මන්තර කරුවන්..හීලෑ අලින් යොදා ගත් ප්රකට අලි අල්ලන්නන් රැසකගේ උත්සාහයන් සියල්ල ව්යර්ථ වී ගියේ ගඟට කැපූ හිනි මෙනි..කාලය සමඟ දේශීය මෙන්ම විදේශ මාධ් වලද මෙය ප්රධාන මාතෘකාවක් විය..ඇත්ගාලේ ප්රධාන චරිතයක් වූ මොලමුරේට මෙය මහා ප්රශ්ණයක් විය..

අවසන තීරණයකට පැමිනුනි..අලුතින් ඇල්වූ අලි සියල්ල ගස් බැඳ ගාලේ දොර හැර ඇතාට යන්නට අවකාශ දෙන ලදී..එහෙත් සිය වරිගයේ උන් දුක් විඳිද්දී සිය සැප තකන මනුශ්යයිනට වඩා ඇතාගේ සිත බලවත් විය ..තමාට පැන යන්නට සියලු අවකාශ තිබියදීත් ..මෙතෙක් ගාල වටේ ලූ කණු වල ශක්තියට මහා බලයකින් පහර එල්ල කරමින් නිදහස සෙවූ ඇත් රජු.. සියල්ල සිය හිතසුව පිණිසම නොවන බව මොනවට පසක් කරගනිමින් හැරලූ ද්වාර සහිත ගාලෙන් කිසිදු භෞතික බන්ධනයක් රහිතවම(අනික් අලි මෙන් මෙම ඇතාට කිසිදු කඹයක් හෝ නොවුනි ) වුව සිය මිතුරන් හැර යෑම ප්රතික්ශේප කලේය..

දැන් විසඳුම් දෙකකි,,එකක් අලි සියල්ල නිදහස් කොට ඇත්ගාල වසා දැමිය යුතුය..නැතහොත් හස්තියා මරණයට පත්කල යුතුය..එහෙත් අතලෙවකන්නට මී කඩන සිරිතක් දේශපාලන හෝ ව්යාපාරික ලොවතුල නොහේ..ඉදින් කිසිවෙකුට වරදක් නොවූ අහිංසක සිව්පාවාට මරණ දඬුවමම හිමි විය..පලමුව රත්නපුර පොලීසියට භාරදුන් නමුත් මෙය ගැන විශ්වාසයෙන් කටයුතු කිරීම කල නොහැකි බවක් පැවසූ නිසා එවක ලංකාවේ සිටි හොඳම වෙඩික්කරුවා..පිඹගෙන ගිගුම් දෙමින් නාලාගිරි විලාසෙන්,,මේ අලුත් බටයක් ගෙන සිටින සුද්දා පෙරමුනට පැමිණි වීරයාගේ බොරු ඇස සිදුරු වී ලේ මුසුව ගියේය..සද්ධන්තයා පොලොවට බර විය..මෙතෙක් වේලා මුදලට ලොබින් හෝ සිය ජීවිකාව පිනිස හෝ ඇත් ගාලේ සිට මෙම දැවැන්තයා ඇල්ලීමට කුරුමානම් ඇල්ලූ ඇත්ගොව්වෝ..මෙවැනි පව්කාර වැඩක් වුවත් ඇතිදේ බැලීමට පැමිනි ජනකායෝ සිය ඇස් මොහොතකට කඳුලින් තෙත් වන්නට හලෝය..

ඇතා මලත් බොහෝ වැදගත් අය මෙය හෙලා දුටුවේය..අලිගාල් සම්බන්ධ ජන අප්රසාදය වැඩි විය..මා මතකය නිවැරදි නම් එය අවසාන ඇත්ගාල විය..එසේම ඉන්පසු අලි සම්බන්ධ බොහෝ නීති රීති පොත්වලට එන ලදී..ලංකාවේ අලි ගහනය සීඝ් ලෙස අඩුවීමට හේතු වූ ඇත්ගාල් නැතිවීමට මහා වීරයානෝගේ දිවි දීම හේතු විය..එකල එය චිත්රපටි,, ගීත බිහිවීමට හේතු වූ මහා කාරනාවක් වීය..කොටින්ම මහා වීරයානෝ දෙස් විදෙස් හී පතල විය..ඇත්ගාල පැවැත්වූ තැන පුරාවිද්යා ස්ථානයක් විය..මඩුවන්වෙල මොලමුරේ වරුන්ට අකමැත්තෙන් වුව මේ හදිසි ඉල්ලම අත් හරින්නට ලෙයින් පිදූ පනා මුරේ ඉතිහාසය ඉවහල් වීය..

සමහරෙක් මලත් නොමලේය..මන්ද උන් දෙනෝ දහක් දෙනා අඬන මරණය හා සිනාසුන හෙයිනි...






උපුටා ගැනීමකි.....
http://ansathudinapotha.blogspot.com/